Gaat het goed met je?

Na een hele lange zomer waarin we allemaal heel hard hebben kunnen nadenken over waar het nou eigenlijk om gaat in het leven, is het weer herfst geworden. Tijd voor bezinning. De blaadjes vallen van de bomen, de wereld verandert en wij veranderen mee, of je wilt of niet.

Ondanks dat de mens geneigd is tot vasthouden aan wat hij weet, controle, gehecht zijn aan het oude en vertrouwde, is er een natuurlijke beweging die ons dwingt om te veranderen. Al is het maar dat je nu écht een jas aan moet als je 's ochtends naar buiten gaat.

De zomer is (en zeker de zomervakantie) een tijd van zorgeloosheid, van even niks hoeven. In principe zou het een tijd moeten zijn waarin je je goed voelt. Dat is waarom we al die moeite doen om de koffers vol te pakken en ons te verplaatsen naar een plekje waar de zon altijd schijnt. Dan voelen we ons goed! Daar is niks mis mee. Het is ook heel prettig als je je goed voelt. Daarvoor gaan mensen niet naar een psycholoog of psychiater toe. Ik heb nog nooit iemand bij me gehad die bij mij kwam omdat hij zich zo goed voelde.

De valkuil is, en volgens mij is dat in onze huidige tijd een hele grote, dat je je eigenlijk altijd goed moet voelen. En als je je niet goed voelt, is dat in de eerste plaats je eigen schuld en moet je daar als de wiedeweer iets aan gaan doen. Hoe dan ook, je moet je weer goed gaan voelen. Een veel gebruikte tactiek is om gewoon te zeggen dat het goed gaat, zonder eerst goed te voelen of dat ook wel zo is. In principe gaat het veel mensen tegenwoordig ook best goed, zeker als je een baan hebt mag je in deze tijd niet klagen. We hebben, op een enkeling na, allemaal een huis om in te wonen, genoeg voedsel om in leven te blijven, schoon drinkwater en onderwijs zodat we kunnen lezen en schrijven. Wat dat betreft gaat het ons ook goed. Dus, wat hebben we te klagen...

Dat het ons goed gaat, dat je je goed voelt... het lijkt soms wel alsof we er recht op hebben. We leren onze kinderen dat je een kanjer bent als je niet boos bent, geen slappeling bent en jezelf wegcijfert. Op ons werk krijgen we te maken met allerlei tips om succesvol te zijn. Zelfvertrouwen en zekerheid uitstralen zijn belangrijk om serieus genomen te worden. Als het niet goed met je gaat wordt er van alles in gang gezet om te zorgen dat je zsm weer mee kan lopen. Hoe sneller, hoe beter!

We houden deze wereld met zijn allen in stand. Hoe zou het zijn als we in een wereld zouden leven waarin het er niet omgaat dat het goed gaat? Waar de focus niet ligt op het goed doen? Waar je je mag voelen zoals je je voelt en dat je goed voelen niet beter is dan je niet goed voelen?

De valkuil is om nu te denken dat ik jullie allemaal de put in wil praten. Dat je fouten moet maken en je ongelukkig moet gaan voelen. Waar het om gaat is dat ik denk dat we in onze huidige maatschappij gedrag belonen dat gericht is op het goed doen (een goede vader/moeder zijn, een goede collega, een goede buurman, een goede dochter/zoon), dat we helemaal zijn vergeten wat leven is (in plaats van overleven).

Gevoelens van onzekerheid, verdriet, angst en eenzaamheid moet je in mijn ogen koesteren. Het zijn signalen die je de weg kunnen wijzen. Het zijn signalen die aangeven dat er iets gaande is en in plaats van die te ontkennen of onderdrukken, kan je ze toe laten om te gaan ontdekken wat deze signalen je willen vertellen. Gevoelens van vreugde, blijdschap en plezier kunnen we over het algemeen prima duiden. Maar de "moeilijke" gevoelens gaan we liever uit de weg, terwijl ze een bron zijn tot een dieper en voller leven waarin alles haar plek mag hebben.

Zoals na de zomer de natuur weer ruimte maakt voor de herfst en ons straks ook weer meeneemt de winter in, om in de lente weer te gaan groeien en bloeien en te stralen in de zomer! Alles heeft zijn plek en alles hoort er bij.

Waar gaat het nou eigenlijk over?

In het dagelijks leven komt er zoveel op je pad, dat je amper de tijd hebt om stil te staan bij de vraag waar het nou eigenlijk om gaat in het leven.

Als je de krant openslaat of de TV aandoet komen er al verschillende antwoorden je tegemoet. Waar het om gaat in het leven is geld. In ieder geval voldoende om van te leven maar liever meer. En het liefste heel veel geld. Of het gaat om macht en invloed. Wie heeft het voor het zeggen, naar wie wordt er geluisterd? Of het gaat om kennis. Als je veel weet, kan je de ander aftroeven. Je kunt hem met cijfers om de oren slaan. En heel belangrijk, als je kennis hebt, kom je aan een baan. Zonder kennis geen diploma en zonder diploma geen baan.

Geld, macht en kennis zijn heden ten dage de nieuwe goden die we moeten verheerlijken. Want zeg nou zelf, wie wil er niet veel geld hebben op zijn bankrekening of veel macht of kennis in the pocket? Het leven wordt er toch een stuk prettiger door... Mensen die geld, macht en kennis hebben ogen ook veel zelfverzekerder en staan met meer zelfvertrouwen in het leven, want zij hebben het gemaakt. De verleiding om dit te denken is zo groot, want we zien het bewijs om ons heen.

Doe Maar zong er een liedje over (de Bom). "Als de bom valt.... Dan lig ik in m'n nette pak, diploma's en m'n cheques op zak, mijn polis en mijn woordenschat onder de flatgebouwen van de stad naast jou. Laat maar vallen dan, het komt er toch wel van, het geeft niet of je rent. 'k Heb jou nooit gekend, 'k wil weten wie jij bent, 'k wil weten wie jij bent...."

Uiteindelijk is de vraag waar het nou eigenlijk om gaat, een vraag die ieder voor zichzelf moet beantwoorden. Er is geen juist antwoord op deze vraag te geven. Als je deze vraag bekijkt vanuit een heel basale context, kun je zeggen dat het leven eigenlijk nergens over gaat: we worden geboren, krijgen eten en drinken, we groeien en worden ouder. We maken leuke dingen mee en niet leuke dingen en uiteindelijk gaan we hoe dan ook allemaal dood. Het leven an sich heeft geen zin behalve dan dat het is wat het is. Je zou dit kortweg 'overleven' kunnen noemen. Je overleeft op deze aarde en na verloop van tijd ben je oud en op.

Doe Maar beschrijft het overlevingsproces als meegaan in de vaart der volkeren en zorgen dat je je schaapjes op het droge hebt (voordat de Bom valt...). Maar liever weten ze wie jij bent, voordat het te laat is.

Wil jij ook weten wie jij bent en wie de ander is? Of loop je liever door in onwetendheid, achter de meute aan, hoe het hoort? Hard werken en hopen dat het allemaal goed komt. Niet te veel stil staan bij of dit écht wel is wat je wilt, want heb je een keuze dan?

Je hebt in ieder geval een keuze vanuit welke context jij wilt leven. Is dat de context van 'overleven' of van 'leven'? Het grootste verschil tussen leven en overleven is dat leven de focus heeft op het hier en nu en overleven de focus heeft op later. Leven betekent dat je komt vanuit vrede, want je kiest ervoor om in het hier en nu te zijn. Overleven betekent vechten, want je moet het hier en nu overwinnen om het straks beter te hebben. Leven betekent dat je open durft te zijn naar de wereld om je heen en de mensen die je daarin ontmoet. Overleven betekent dat je je niet werkelijk wilt verbinden met de ander, want dat maakt je kwetsbaar en kost je energie die je beter kunt gebruiken om te vechten.

De mens is een vechter en gemaakt om te overleven. Maar gezien de wijsheid die we ook in huis hebben (en die dieren niet hebben), zijn we het eigenlijk aan onze stand verplicht om boven dat niveau van overleven uit te stijgen. Daarvoor moeten we onze grootste vijand in de ogen durven kijken: de angst. Angst om te falen, om af te gaan, om fouten te maken, om alleen achter te blijven, om afgekeurd te worden, om er niet bij te horen, om niet goed genoeg te zijn...

Als je die krant weer openslaat en de TV aandoet is het maar de vraag wie het uiteindelijk gaat winnen in deze wereld: is het de angst of de wijsheid? Blijven we vechten of sluiten we vrede? Het begint bij onszelf. Durf jij boven je overlevingspatroon uit te stijgen, ben je bereid te stoppen met vechten en vrede te sluiten met jezelf en met de angst onder de arm een wijs mens te zijn die durft te leven in het hier en nu, open naar de wereld om je heen en naar de mensen die je ontmoet?

De kracht van de context

De vorige blog ben ik geëindigd met: "Wanneer we ons bewust worden van onze contexten, en helder is hoe ze ons dagelijks leven bepalen, hebben we de mogelijkheid om los van de oude context, nieuwe contexten te creëren die ons kracht en inspiratie geven."

Ik realiseer me dat dit voor mijzelf soms best wel lastig is om in praktijk te brengen en ik ben al bijna 20 jaar met deze materie bezig. Vandaar dat ik hier nog even op wil doorgaan want het is wel van wezenlijk belang voor je mens-zijn dat je snapt wat ik met bovenstaande bedoel.

Als eerste wil ik beginnen met jou en de relatie die jij hebt met jezelf, omdat je contexten alleen maar kunt
creëeren als er een bewuste relatie is met jezelf: jij bent in charge, jij zit aan het stuur. Als er geen JIJ is, ben je je automatische piloot en valt er dus weinig te creëren. Creëren is een bewust proces en je automatische piloot doet onbewust zijn/haar werk.

Voor velen is het hebben van een relatie met jezelf al een revolutionair idee: "heb ik dan een relatie met mezelf?" vragen ze zich af. Ja, die heb je en zoals met iedere relatie in het leven, is het wel een kwestie van bewustzijn en van onderhouden. Net als met vrienden: je hebt vrienden en met hen heb je een relatie. Het is een speciale relatie want je noemt die mensen je vrienden. Die relatie onderhoud je en geef je inhoud. Je haalt er energie, inspiratie en liefde uit. En ook de ander ervaart dat. Zo ben je vrienden.

Het vormgeven van een relatie is hetzelfde als het creëren van contexten. Je komt iemand tegen en die vind je leuk. De ander vindt jou ook leuk en jullie kiezen ervoor om vrienden te worden: de context van jullie relatie is vriendschap. Binnen deze context gaan jullie je relatie inhoud geven, want de context (de vorm) bepaalt de inhoud (de content).

In de relatie met jezelf is het niet anders. De eerste stap is om bewust te kiezen voor de relatie met jezelf en een vorm te kiezen. Wat voor soort relatie inspireert jou om met jezelf te hebben? Je kunt vrienden worden met jezelf of partners. Aangezien je 24 uur per dag, 7 dagen per week en alle maanden van het jaar (jaar in, jaar uit) met jezelf bent, raad ik je aan om een inspirerende context te kiezen. Wat mij inspireert is dat ik kan thuiskomen bij mezelf. De relatie die ik heb met mezelf is als een thuis.

Thuiskomen betekent voor mij dat ik veilig ben. Veilig om te zijn wie ik wil zijn, dat alles mag en niks hoeft. Ik mag mezelf zijn. Ik hoef me niet anders voor te doen, ook al ben ik soms boos, verdrietig of nukkig. Thuiskomen betekent ook voor mij dat ik geliefd ben. Ik hou van mezelf! Het betekent ook dat ik gewaardeerd word om wie ik ben. Ik ben waardevol. En dat ik gerespecteerd wordt; ik laat mijzelf niet vallen als een baksteen als ik iets fout doe of iets niet weet. Ik weet wie ik ben en heb respect voor mezelf.

Binnen deze context voel ik me prettig. Het is voor mij een context waarbinnen ik kan zijn met wat er is en ik kan groeien. Vanuit deze context durf ik het avontuur van het leven aan. En dat avontuur bestaat uit mezelf delen, open en eerlijk zijn, nieuwe dingen aangaan, zeggen wat er voor mij te zeggen is, kwetsbaar zijn, van tijd tot tijd eens lekker gek doen, boos worden en flink janken als ik dat zo voel.... Oftewel, binnen deze context van thuiskomen kan ik mijn verhaal kwijt, wordt er naar me geluisterd, word ik van tijd tot tijd ernstig toegesproken en uitgedaagd om verder te gaan dan waar ik normaal gesproken zou stoppen.

Vanuit deze context kijk ik naar de gebieden in mijn leven die belangrijk voor mij zijn (zoals familie, vrienden, werk, hobbies, wonen, zingeving etc.) en bekijk welke context ik wil kiezen voor elk gebied. Wat inspireert mij en waar wil ik mij aan commiteren? Het mooie is dat het kiezen van een context zo dynamisch is als het leven zelf. Als je een context hebt gekozen en na verloop van tijd merk je dat je je niet meer geïnspireerd voelt in een bepaald gebied van je leven, kijk naar de context. En wellicht is alleen al dat je je weer bewust bent van de context genoeg om geïnspireerd te zijn!

Wat is vrijheid?

Morgen vieren we de dag van de Vrijheid. In ons land heb je de vrijheid dat je mag zeggen wat je denkt, mag geloven wat je wilt, je mag kleden zoals je wilt en mag kiezen wat je wilt. Maar toch, ook in ons land zijn er beperkingen. Je mag doen en laten wat je wilt, maar alles heeft consequenties. Vrijheid in ons land wordt vormgegeven binnen de context van de Nederlandse grondwet.

Onze persoonlijke vrijheid heeft een nog een veel invloedrijkere context namelijk die van onszelf. Onze eigen context geeft vorm aan onze persoonlijke vrijheid. Binnen onze context wordt ons leven, ons doen en laten vorm gegeven. Net als een glas vorm geeft aan het water dat erin zit, zo geeft de context van ons leven vorm aan hoe we zijn, denken, voelen, doen, kijken, beslissen etc. Velen van ons zijn ons totaal niet bewust van de context waarin we leven, terwijl de context zo uitermate belangrijk is voor de content, de inhoud van ons leven.

De verborgen contexten van waaruit wij leven, bepalen wat we zien en wat we niet zien, waar we denken toe in staat zijn en wat buiten ons bereik lijkt. Vanuit deze visie, wordt al ons gedrag bepaald door de contexten van waaruit wij ons leven leven. 

Om meer inzicht te krijgen in je contexten, is de eerste stap om open en eerlijk te kijken naar hoe je momenteel functioneert in het leven: Hoe kijk je naar jezelf of de ander, hoe maak je keuzes, waar besteed je je tijd aan, hoe ziet je huis eruit, wat zeggen andere mensen over jou? Waar ben je succesvol in en hoe bereik je dat? Waar faal je en hoe ga je daarmee om?

Als je bereid bent om eerlijk naar jezelf te kijken en voor jezelf helder hebt hoe je functioneert, kun je de tweede stap maken om jezelf de vraag te stellen "waarom doe ik wat ik doe"? Het antwoord op deze vraag geeft je inzicht in de verborgen contexten. Veel mensen geven hun leven vorm vanuit aardig gevonden willen worden of erbij willen horen. Een andere veel gehoorde context is dat het leven hard werken is en zeker geen speeltuin.
Uiteindelijk zijn alle contexten terug te voeren op: wordt je leven vorm gegeven door angst of door liefde?

Terug naar de vraag: Wat is vrijheid? Is vrijheid dat je kunt doen en laten wat je wilt? Is vrijheid blijheid? Is vrijheid, zoals Janis Joplin zong "just another word for nothing left to loose"? En wat is vrijheid vanuit de context van liefde? En wat vanuit angst? Er zijn verhalen van mensen zoals Mahatma Gandhi en Nelson Mandela die ook al waren ze opgesloten, vrij waren. En er zijn verhalen van mensen zoals Elvis Presley en Amy Winehouse die ook al konden ze gaan en staan waar ze wilden, toch niet vrij waren.

Vrijheid vormgegeven vanuit de context van liefde is een vrijheid die niet bang is om verloren te gaan, dus kan ook zijn in onzekerheid, gebondenheid en zelfs afhankelijkheid. Vrijheid vormgegeven vanuit de context van angst is bang om verloren, en zal dus situaties, mensen en omstandigheden die haar bedreigen vermijden.

Laat ik het anders zeggen: wie vrijheid kan ervaren als een manier van zijn en niet als een uiterlijk vertoon, kan onder alle omstandigheden vrij zijn. Voor velen van ons een uitdaging om vrij te zijn in je relaties (je bent een commitment aangegaan met de lusten en de lasten), om vrij te zijn op je werk (ook de niet leuke onderdelen horen erbij), om vrij te zijn in onze samenleving (de ander niet te veroordelen om zijn of haar anders zijn), om vrij te zijn terwijl je allerlei verantwoordelijkheden bent aangegaan en dingen op je hebt genomen of om vrij te zijn terwijl je gezondheid zeer te wensen overlaat. Het betekent niet dat je het altijd leuk hoeft te vinden wat je bent aangegaan of hoe het gaat maar dat je voor jezelf helder hebt vanuit welke context je er voor gekozen hebt.

Wanneer we ons bewust worden van onze contexten, en helder is hoe ze ons dagelijks leven bepalen, hebben we de mogelijkheid om los van de oude context, nieuwe contexten te creëren die ons kracht en inspiratie geven.

Ik ervaar kracht en inspiratie als ik vanuit liefde kies om een vrij mens te zijn en niet gebukt hoef te gaan onder het juk van de angst. Dat is wat ik je toewens op de dag van de Vrijheid!

Liefde is een keuze

Vandaag is het Stille Zaterdag. Een dag om stil te worden en stil te staan bij de keuze van een mens.
Een man die koos voor een leven waarin de Liefde en Waarachtigheid het voor het zeggen hebben, is vermoord. De wereld waarin deze man leefde had het niet zo op met Liefde en Waarachtigheid. Deze man is gestorven aan het kruis en de wereld stond erbij en keek ernaar.

Veel is er niet veranderd. Mensen die staan voor Liefde en Waarachtigheid zijn niet de helden van deze tijd. Het is ook niet logisch om daarvoor te kiezen, want kijk naar de wereld… we zitten in een crisis, dus het is vechten en overleven. Je moet zorgen dat je je zaakjes voor elkaar hebt en je toekomst zeker gesteld. Daarbij komt, ieder mens moet voor zichzelf zorgen. Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen bestaan. Dus pak wat je pakken kan en maak er wat van!

Liefde en Waarachtigheid… wat je koop je daar nu voor?

Daarbij komt dat velen van ons (zo niet iedereen) gekwetst zijn en teleurgesteld. Teleurgesteld in de ander (je partner, ouders, kinderen, vrienden etc.), in de wereld en ook in jezelf. Als je kiest voor de Liefde maak je jezelf kwetsbaar en is de kans (zo weten we uit ervaring) om gekwetst te worden veel groter dan wanneer je kiest voor zekerheid, voor je eigen eiland, voor een bepaalde gevoelloosheid. Door je enigszins af te sluiten, kun je overleven in deze wereld. Je verliest helaas wel een groot stuk Leven, maar je hebt in ieder geval de zekerheid dat je over-leeft in deze toch best wel harde wereld…

Het verhaal gaat dat deze man die stierf aan het kruis, op Paasmorgen weer was opgestaan. Ik denk niet dat hij letterlijk uit de dood is verrezen, en wat mij betreft is dat ook niet waar het omgaat. Waar het naar mijn idee omgaat is dat hij met zijn dood, ons aan het denken heeft gezet: waar kies je voor in het leven? Om stil te worden en te beseffen dat je als mens een keuze hebt om te leven vanuit de Liefde en Waarachtigheid of vanuit de automatische piloot van overleven en zekerheid.

Liefde is een keuze, want automatisch kiezen we voor de zekerheid en de veiligheid. Niet voor de kwetsbaarheid. Zoals overleven een automatisch patroon is, ons als het ware in de genen zit, zo geldt dat niet voor de Liefde. Liefde zit ons niet in de genen en dat is maar goed ook want Liefde wordt ten alle tijden geboren in Vrijheid. De aard van Liefde is vrijheid. Liefde kan alleen maar vrij zijn. In vrijheid kan Liefde groeien en bloeien.

Liefde maakt je kwetsbaar, dat klopt. Maar het mooie, het schoone van de Liefde gaat werkelijk al ons verstand te boven. Liefde maakt het leven tot een vreugde om er te zijn. Zonder Liefde is er geen Leven!

Ik wens jullie allen een Liefdevol Pasen!

Woorden geven leven

In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is. In het Woord was leven en het leven was het licht der mensen; en het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet gegrepen.

Voor wie het niet weet, dit is het begin van het evangelie van Johannes. Ik vind het een heel mooi begin. Wat ik hier mooi aanvind is dat het zo helder en duidelijk wordt gezegd: dat alle dingen die geworden zijn beginnen met het woord, beginnen met dat je durft woorden te geven aan hoe jij het ziet en hoe het voor jou is. En met woorden kan je leven vorm geven, kun je leven creëren. In  woorden zit leven en leven is wat ons mensen licht en inspiratie geeft in de duisternis.

Deze woorden zijn opgetekend zo'n 2000 jaar geleden. Wijsheid is van alle tijden, maar jij en ik moeten het voor onszelf gewoon weer vanaf punt nul uitzoeken. Wij moeten (of beter gezegd mogen) onze eigen woorden gaan geven aan het leven, aan ons leven. Dat is een uitdagende klus die soms heel inspirerend kan zijn, maar soms ook heel moeilijk. Om woorden te vinden die je duisternis kunnen verlichten, is niet altijd even gemakkelijk. 

Andere mensen kunnen je daarbij helpen. Mensen van nu maar ook mensen van toen. Je hoeft het niet in je ééntje te doen. Velen zijn je voor gegaan in hun zoektocht naar wat hun leven zin en betekenis geeft. Op deze mensen mag je voortbouwen en mag je je laten raken om mens te zijn. Want zoals Desmond Tutu zei: "Een mens is een mens door andere mensen", en zo is het maar net!

Vandaag begint de Lente... een nieuw begin, een nieuw geluid. Leven spruit uit de aarde en de vogels vliegen af en aan op zoek naar een geschikt plekje om nieuw leven voort te brengen. Ik vind het heerlijk om de geluiden te horen en de zon weer te zien stralen. Over de lente zou ik willen boeken vol kunnen schrijven! Woorden geven aan nieuw leven is wat we elke dag kunnen doen, want iedere dag is weer een nieuw begin van leven!

"Ik heb mijn wagen volgeladen"

Eén van mijn favoriete beelden om het leven voor te stellen is als een auto. En dat jij dan aan het stuur zit. Veel mensen ervaren dat ze niet aan het stuur zitten, maar dat er iemand anders bepaalt welke kant hun leven opgaat of dat het de omstandigheden zijn die aan het stuur zit. Of men is zich in het geheel niet bewust van dat er zoiets bestaat als een stuur en zit vooralsnog heerlijk op de achterbank.

Voor hen die zich wel bewust zijn van het stuur en het zelfs in handen nemen, weten dat zij de koers van hun leven bepalen. Zij draaien per slot van rekening naar links of rechts of gooien de auto desnoods in zijn achteruit als ze een afslag hebben gemist. Je hebt je leven in eigen hand want jij bepaalt en bent verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes.

De volgende stap is om eens te ontdekken wie er nog meer in je auto zitten, want vaak ben je niet alleen. Welke mensen, gedachten, ideeën, visies of levenswijsheid mogen met jou meerijden en in hoeverre hebben zij een stem in de richting van jouw leven?

Eén van mijn cliënten verwoordde het wel erg leuk. Zijn auto was in de loop der jaren wel erg vol geworden en daar kwam bij dat hij naar allen goed luisterde want hij vond het belangrijk dat mensen hem aardig vonden. Na zich bewust te zijn van de drukte in zijn auto zei hij: "Wie er mee mag rijden in mijn auto? Helemaal niemand! Iedereen eruit want ik wil eerst eens kunnen luisteren naar mezelf en dan kies ik wie er met me mee mag rijden".

Wie mag er meerijden in jouw auto? Met wie wil jij je wagen volladen? Wie neem jij mee op je levensdagen?

De richting van je leven kan je laten bepalen door mensen die jou inspireren en van wie jij kan leren. Of van mensen die je zeer lief zijn en met wie jij je verbonden hebt. Of door je geloof in God, Allah of de Liefde. Of de stilte, de natuur, schoonheid of muziek. Het mooie is dat jij het mag zeggen wie er met jou mee mogen rijden en mogen meepraten over de koers van je leven.

Blue Monday

Ik weet niet of je het hebt gemerkt, maar afgelopen maandag was het "Blue Monday", oftewel de meest deprimerende dag van het jaar. Het is toch wel een interessant fenomeen dat wij dat moeten hebben: een speciale dag als meest deprimerend... Alleen daarom al zou je somber kunnen worden.

Wat ik begrijp is dat er een hele redenatie achterzit, een formule, om blue monday te rechtvaardigen. Het is fascinerend om te zien hoe wij mensen alles willen vastleggen in formules en redenaties. Om zo grip te krijgen op iets waar we absoluut geen grip op hebben... een mensenleven.

Grip, houvast, zekerheid om maar niet te hoeven zijn met de onzekerheid van het leven. Iedere dag spreek ik met mensen die geconfronteerd zijn met de onzekerheid van het leven. De één heftiger dan de ander maar voor een ieder dusdanig dat hun leven op haar grondvesten trilde. Een veel gehoorde uitspraak is dat men het niet had verwacht. Niet van zichzelf, de ander of het leven. De verwachting was dat het leven goed zou zijn en dat bleek een illusie te zijn. Sommigen zijn diep gevallen en was wat ze hadden meegemaakt totaal onverwachts

Deze mensen weten voor de rest van hun leven dat het leven onzeker is. Dat je er niet vanuit kunt gaan dat het altijd goed zal zijn. In principe weet ieder mens dat wel, maar leven we er niet naar. Pas als er écht iets gebeurt, staan we er bij stil. Tot die tijd zou je kunnen zeggen leven we vanuit wat we verwachten en niet vanuit wat er is. De automatische piloot is ook wel heel erg handig, zolang het "goed" gaat... En dan bedoel ik "goed" als dat je niet door hebt dat je er eigenlijk niet helemaal bij bent, maar dat je daar geen last van hebt.

Voor hen bij wie het niet "goed" ging, wiens leven in duigen viel of op haar grondvesten trilde, betekende het dat zij van het ene op het andere moment geconfronteerd werden met de werkelijkheid en daar "last" van hadden. Verder gaan op de oude weg was geen optie meer. Deze weg was afgesloten. Alle hoop en verwachtingen waren uit hun handen geslagen. Ze moesten verder met lege handen. En wat krijg je dan... dat wat er is, hier en nu. En daar moet je iets mee, zonder de opsmuk van verwachtingen die we hebben over onszelf, de ander of het leven.

Hoe kun je het leven leven zonder opsmuk en er toch geen "last" van hebben? Het begint met de relatie met jezelf en dat jij waardevol bent, ertoe doet... dat jij de belangrijkste persoon op deze aarde bent. Als je vanuit acceptatie met jezelf in relatie bent, ga je goed voor jezelf zorgen, lief zijn voor jezelf en jezelf geven wat jij nodig hebt. Je neemt jezelf serieus en luistert naar jezelf. Je accepteert jezelf zoals je bent en je bent goed zoals je bent. Dit heeft gevolgen voor hoe je kijkt naar de wereld om je heen. Ook de ander en de wereld mogen zijn zoals ze zijn. Zelfs de "last" mag er zijn. Je zult merken wat een positieve uitstraling dit heeft op de mensen om je heen!! Kunnen ook zij zichzelf zijn.

Phil Bosmans zei: "Wees jezelf, er zijn al genoeg anderen" en zo is het maar net!

Gelukkig 2012

In de eerste plaats wens ik jullie allen een heel Gelukkig 2012 toe! De afgelopen week hebben we van velen deze wens mogen horen. In allerlei bewoordingen werd ons een gelukkig nieuwjaar gewenst. Maar wat betekent dat nou... "Gelukkig" ? Dat je vrolijk en blij bent? Het hele jaar door? Dat zou wel heel mooi zijn natuurlijk maar ook niet realistisch. In ieders leven gebeuren er dingen die je boos of verdrietig maken en ook in 2012 zullen dit soort dingen gaan gebeuren.

Gelukkig kun je ook interpreteren als dat de dingen mogen lukken. Dat je kunt zeggen: "Ja, het is gelukt!" en als iets gelukt is maakt je dat gelukkig. De vraag is dus wat jij graag zou willen zien ge-lukken in 2012. Waar ben jij op uit in 2012 en dan niet als een goed idee of een intentie maar iets waar jij zielsveel naar verlangt dat het zou lukken.

In mijn eerste stukje heb ik geschreven over waar het mij om gaat in het leven. Waar het mij om gaat in het leven is dat we mens mogen zijn zoals we zijn. Je zou kunnen zeggen dat dit iets is waar ik zielsveel naar verlang dat het lukt. Om uit te spreken waar je als mens zielsveel naar verlangt dat het zou lukken, doen we niet zo snel. Het maakt je kwetsbaar. Je laat een stukje van je ziel zien. Een stukje van wie jij bent.

In de huidige maatschappij hebben we onszelf min of meer afgeleerd om zielsveel naar iets te verlangen. Ook als bescherming tegen teleurstelling en mislukking. En al helemaal om dat openlijk te delen met mensen, want wie weet maken ze er wel misbruik van. Beter is het om datgene wat je werkelijk raakt voor jezelf te houden. Of misschien met je partner te delen of met die goede vriend of vriendin. Ik hoor weleens mensen zeggen: "Ik hoef toch niet mijn ziel en zaligheid met Jan en alleman te delen"?

Uiteraard hoef je dat niet te doen, maar het principe van jezelf laten zien, van jezelf delen met mensen om je heen, dat mensen jou mogen kennen zoals je bent en jij daardoor ook jezelf weer leert kennen, daar gaat het om. En dat je daardoor ook in contact komt met datgene waar je zielsveel naar verlangt.

Nogmaals, het is niet de gemakkelijkste weg om dit met mensen te delen... om jezelf dus als het ware met mensen te delen (en niet alleen je ideeën en visies, maar een stukje van je ziel). Het is veiliger, vertrouwder en zekerder om het pad te bewandelen van jezelf niet bloot geven of kwetsbaar zijn.

Mijn uitnodiging is dat je je dit jaar in ieder geval bewust gaat zijn van datgene waar jij zielsveel naar verlangt dat het zou lukken. En als bonus, om het te gaan delen met een aantal mensen in je leven zodat zij weten waar ze het over hebben als ze jou een "Gelukkig 2012" wensen!!