Na een hele lange zomer waarin we allemaal heel hard hebben kunnen nadenken over waar het nou eigenlijk om gaat in het leven, is het weer herfst geworden. Tijd voor bezinning. De blaadjes vallen van de bomen, de wereld verandert en wij veranderen mee, of je wilt of niet.
Ondanks dat de mens geneigd is tot vasthouden aan wat hij weet, controle, gehecht zijn aan het oude en vertrouwde, is er een natuurlijke beweging die ons dwingt om te veranderen. Al is het maar dat je nu écht een jas aan moet als je 's ochtends naar buiten gaat.
De zomer is (en zeker de zomervakantie) een tijd van zorgeloosheid, van even niks hoeven. In principe zou het een tijd moeten zijn waarin je je goed voelt. Dat is waarom we al die moeite doen om de koffers vol te pakken en ons te verplaatsen naar een plekje waar de zon altijd schijnt. Dan voelen we ons goed! Daar is niks mis mee. Het is ook heel prettig als je je goed voelt. Daarvoor gaan mensen niet naar een psycholoog of psychiater toe. Ik heb nog nooit iemand bij me gehad die bij mij kwam omdat hij zich zo goed voelde.
De valkuil is, en volgens mij is dat in onze huidige tijd een hele grote, dat je je eigenlijk altijd goed moet voelen. En als je je niet goed voelt, is dat in de eerste plaats je eigen schuld en moet je daar als de wiedeweer iets aan gaan doen. Hoe dan ook, je moet je weer goed gaan voelen. Een veel gebruikte tactiek is om gewoon te zeggen dat het goed gaat, zonder eerst goed te voelen of dat ook wel zo is. In principe gaat het veel mensen tegenwoordig ook best goed, zeker als je een baan hebt mag je in deze tijd niet klagen. We hebben, op een enkeling na, allemaal een huis om in te wonen, genoeg voedsel om in leven te blijven, schoon drinkwater en onderwijs zodat we kunnen lezen en schrijven. Wat dat betreft gaat het ons ook goed. Dus, wat hebben we te klagen...
Dat het ons goed gaat, dat je je goed voelt... het lijkt soms wel alsof we er recht op hebben. We leren onze kinderen dat je een kanjer bent als je niet boos bent, geen slappeling bent en jezelf wegcijfert. Op ons werk krijgen we te maken met allerlei tips om succesvol te zijn. Zelfvertrouwen en zekerheid uitstralen zijn belangrijk om serieus genomen te worden. Als het niet goed met je gaat wordt er van alles in gang gezet om te zorgen dat je zsm weer mee kan lopen. Hoe sneller, hoe beter!
We houden deze wereld met zijn allen in stand. Hoe zou het zijn als we in een wereld zouden leven waarin het er niet omgaat dat het goed gaat? Waar de focus niet ligt op het goed doen? Waar je je mag voelen zoals je je voelt en dat je goed voelen niet beter is dan je niet goed voelen?
De valkuil is om nu te denken dat ik jullie allemaal de put in wil praten. Dat je fouten moet maken en je ongelukkig moet gaan voelen. Waar het om gaat is dat ik denk dat we in onze huidige maatschappij gedrag belonen dat gericht is op het goed doen (een goede vader/moeder zijn, een goede collega, een goede buurman, een goede dochter/zoon), dat we helemaal zijn vergeten wat leven is (in plaats van overleven).
Gevoelens van onzekerheid, verdriet, angst en eenzaamheid moet je in mijn ogen koesteren. Het zijn signalen die je de weg kunnen wijzen. Het zijn signalen die aangeven dat er iets gaande is en in plaats van die te ontkennen of onderdrukken, kan je ze toe laten om te gaan ontdekken wat deze signalen je willen vertellen. Gevoelens van vreugde, blijdschap en plezier kunnen we over het algemeen prima duiden. Maar de "moeilijke" gevoelens gaan we liever uit de weg, terwijl ze een bron zijn tot een dieper en voller leven waarin alles haar plek mag hebben.
Zoals na de zomer de natuur weer ruimte maakt voor de herfst en ons straks ook weer meeneemt de winter in, om in de lente weer te gaan groeien en bloeien en te stralen in de zomer! Alles heeft zijn plek en alles hoort er bij.
