Als je het gevoel hebt dat je niets waard bent…

Als je het gevoel hebt dat je niets waard bent, dan is de valkuil om jezelf en je eigen leven te gaan vergelijken met een ander heel erg groot. En uiteindelijk heb je alleen maar meer gelijk over hoe vreselijk jouw leven is... Dat is de missie van jouw overlevingsmechanisme en daarin zit jij gevangen en omdat je erin gevangen zit, denk je dat het de waarheid is aangezien je niets anders meer kan denken, voelen of zien. Zo is het en niet anders: jouw leven is vreselijk!

Wat er dus nodig is, is dat je uit die gevangenis weet te ontsnappen. Feit is dat jij ook degene bent die jouzelf daarin hebt opgesloten en je hebt zelfs de sleutel in je hand. Je hoeft hem alleen maar in het slot te steken en je bent vrij!

Dit klinkt wellicht wel heel makkelijk, maar is het dat ook?

Het begint met stil te gaan zijn en contact te maken met je "zelf". Sommigen noemen het je ziel. Dit vraagt dat je je mechanisme zegt stil te zijn, dat wat het allemaal uitkraamt over jou en jouw leven even voor zich mag houden aangezien het misschien allemaal wel heel waar klinkt maar niet waar is.

Want wat waar is, is wat nu is en dat is het enige wat echt waar is. Het enige moment dat je echt leeft is nu.

Wat je doet is dat je contact maakt met het nu en daarvoor heb je stilte nodig, dat je stil wordt om te zijn in het nu.

En in het nu kan je dan contact maken met je "zelf" en mag je (en dat klinkt wellicht heel raar in jouw oren) je zelf ontmoeten. Ik noem het ook wel thuiskomen bij jezelf. En thuis zijn betekent dat je niet anders hoeft te zijn dan wie je nu bent. Dat je helemaal GOED bent zoals je bent (en dat vindt God trouwens ook, mocht je in God geloven). God houdt ook erg van stilte en van het nu want dat is namelijk ook het enige moment dat je met Hem zou kunnen zijn.

En als je dan thuiskomt bij jezelf (en eventueel bij God) is de enige ervaring Liefde want er is niks mis met jou of jouw leven en je mag je overgeven aan dat het helemaal goed is en jij helemaal goed bent.

Heel veel mensen lijden aan dat ze niet goed genoeg zijn. Dit wordt in stand gehouden door onze mechanismen. Wat het ons oplevert is dat het ons beschermt tegen aanvallen van buiten: Je kunt beter zelf al geloven dat je niet goed genoeg bent dan dat een ander dat tegen je zegt. Dat is veel pijnlijker.  Wij mensen leveren onbewust een strijd met wat er misschien kan gebeuren (gekwetst worden) op basis van wat we in het verleden hebben meegemaakt.

De sleutel om hieruit te ontsnappen ligt in het hier en nu, dat er niets is om bang voor te zijn (dat wat onze mechanismen ons vertellen niet waar is) en dat we ons kunnen openstellen voor de ervaring van Liefde voor jezelf, de ander en de wereld.

Stop met vechten, laat de strijd los en omarm de Liefde, hier en nu.

Aangezien ons mechanisme al jarenlange training heeft gehad, is dit niet van de één op de andere dag te bewerkstelligen. Dit vraagt oefening, discipline om je mechanisme stil te zetten en te gaan zijn in het hier en nu. Om Liefde toe te laten en je daarop te richten.

Het klinkt misschien wat zweverig, maar het gaat uiteindelijk om vertrouwen... ben je trouw aan je mechanisme of aan je "zelf"?

Wie trouw is aan zichzelf, is vrij. Wie trouw is aan het mechanisme, zit gevangen...

Aan jou de keuze!

Het Zwembad des Levens

In mijn vorige stukje vertelde ik dat in de buik van je moeder al een heel klein zelfje groeide. Bewustzijn was er nog niet, maar er was al wel iemand: JIJ! Na 9 maanden werd je geboren en plonste je in het zwembad des levens. Aangezien je zelfje in den beginne nog totaal onbewust is en alleen maar reflexen kent wiens missie is om te overleven, ben je je nog niet zo bewust van het water waarin je zwemt. De belangrijkste persoon in je zwembad is je moeder dus je moet vooral zorgen dicht in haar buurt te blijven.

Na een poosje word je je meer en meer bewust van het zwembad en het water waarin je zwemt. Is het een beetje fris en schoon water? Is het druk in je zwembad, is het er gezellig, voel je je er veilig? Je hebt inmiddels al aardig om je heen gekeken, en gezien wat die andere mensen bij jou in het zwembad doen om te overleven. Goed voorbeeld doet volgen, dus je doet mooi na hoe deze mensen zich bewegen (overleven) in het water.

Jouw leven, het gezin waarin je geboren bent, de mensen met wie je bent opgegroeid, de buurt waarin je bent groot geworden, de vrienden die je hebt gemaakt kun je vergelijken met bovenstaand zwembad. Net als een vis zich niet bewust is van het water waarin hij zwemt, zo was het toen jij geboren werd. Je was je er niet bewust van, maar onbewust heb je je prima aangepast aan de omstandigheden waarin je was beland. Puur gericht op overleven, want dat is de oerdrift die ons voortbeweegt.

Naarmate je groter wordt, word je wereld groter en ga je ontdekken in wat voor wereld je leeft. Eerst is het je box, je eigen huis, de tuin, de straat en uiteindelijk het dorp, de stad, je land en de wereld. Zoals je in het zwembad het water ging bekijken, de vorm van het zwembad, de diepte en de mensen met wie je samen aan het zwemmen was, zo ging dat ook in je echte leven. De bent op onderzoek uit gegaan om te ontdekken in wat voor omstandigheden jij eigenlijk bestond.

Durfde je het na verloop van tijd aan om uit je zwembad te klauteren en eens te kijken of er nog een ander badje was om in te duiken? Hoe reageerde je omgeving toen je dat deed? Was men er enthousiast over en werd je gestimuleerd om deze stap te maken, of voelde het toch een beetje als verraad. Wat was er mis met jullie bad? Waarom moest je zo nodig elders voelen? Sommigen keerden op hun schreden terug. Bang om het veilige bad te verlaten. Of omdat ze na een aantal duiken in andere baden tot de conclusie kwamen dat het eigen bad zo slecht nog niet was.

Het bewust worden van het water waarin je zwemt is wel een heel belangrijk en fundamenteel proces in ons leven. Als je daar niet naar wilt kijken (waar op zich niks mis mee is) blijf je gevangen in de automatische (zwem) patronen die je van je ouders hebt meegekregen. Je leeft je leven en zolang alles goed gaat is er ook geen vuiltje aan de lucht. Punt is alleen dat zeker in de huidige maatschappij het leven razendsnel gaat. Bleven papa en mama vroeger bij elkaar tot de dood hen scheidde, tegenwoordig eindigt 1 op de 2 huwelijken al in een scheiding. Gebroken gezinnen die regelmatig weer samensmelten met een ander gebroken gezin om een samengesteld gezin te vormen. Dit vraagt de nodige flexibiliteit en aanpassingsvermogen van iedereen. Om dit te kunnen doen zonder je "zelf" uit het oog te verliezen, is echt wel een uitdaging.  Veranderingen zijn aan de orde van de dag. Als je daar niet op voorbereid bent, kun je weleens van een koude kermis thuiskomen.

En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen waarin het je zelf kennen en de mogelijkheid tot flexibiliteit zonder je zelf te verliezen, zeer waardevol zijn voor een gelukkig leven. Er is een onderzoek geweest door een psychiater naar de mannen van Putten. In de Twee Wereldoorlog werd er nabij Putten een belangrijke Duitse officier vermoord door het verzet. Als vergelding werden zo'n 600 mannen uit Putten afgevoerd om te werken in kampen. Ondanks dat de meesten van hen sterke kerels waren en gewend waren om hard te werken, kwamen er maar heel weinig terug. Uit het onderzoek is gebleken dat veel mannen zijn omgekomen omdat ze niet in staat waren zich aan te passen aan de nieuwe omstandigheden. Van generatie op generatie hadden ze geleefd, gewoond en gewerkt in Putten en iets anders kenden ze niet. Hun patroon zat zo ingesleten dat velen zijn omgekomen aangezien ze niet in staat waren zich aan te passen.

Een ander voordeel van flexibiliteit is dat je beter in staat bent je te verplaatsen in een ander. Wie altijd heeft geleefd volgens een vast patroon  kan zich niet voorstellen dat het ook anders kan. En al helemaal niet hoe dat dan voor die ander is. Flexibiliteit (zonder je zelf te verliezen) maakt het mogelijk dat wij mensen kunnen meeleven met een ander, ons kwetsbaar kunnen verbinden met een ander en open staan om de wereld van de ander te leren kennen.

Af en toe een verfrissende duik in een onbekend bad doet wonderen!! Laat je van tijd tot tijd verleiden om weer eens een gokje te wagen. Wellicht is het water kouder dan wat je gewend bent of is het er heel erg druk. Maar of het nou een tropisch oord is of de stille oceaan, het ontdekken van nieuwe wateren is een uitdaging die je leven zal verrijken. Iedere keer weer, een leven lang!

Jezelf zijn

Wat we allemaal het liefste willen is ons zelf zijn. Maar wat is dat je “zelf”. Je zelf is niet iets wat je kunt zien of pakken. Je kunt het niet proeven of ruiken. Zelf is iets wat je bent, is een manier van “zijn”.

Ons zelf heeft vele kanten. Mooie kanten en minder mooie kanten. Je zelf krijg je mee bij je geboorte, of eigenlijk al eerder: als je in de buik zit groeit er al een piepklein zelfje. Je groeit op en je zelf wordt gevormd in het contact met je ouders, je sociale omgeving en de gebeurtenissen die je meemaakt. Dit gebeurt onbewust. Deze zelf is nog heel erg gericht op overleven. En voor onze overleving zijn we afhankelijk van onze ouders. Vandaar dat ons zelf veel lijkt op dat van onze ouders. “Sprekend je vader” is een uitdrukking die sommigen van ons weleens te horen krijgen. Van vader op zoon, van moeder op dochter, van generatie op generatie worden manieren van je zelf zijn overgedragen. Iedere cultuur kent zo haar eigen kenmerkende manieren van je zelf zijn.

Totdat je je bewust wordt van jezelf. Ergens in de puberteit begint dat en jong volwassenen worden er ten volle mee geconfronteerd: je kijkt in de spiegel en denkt “dit is wie ik ben” en wil ik dat? Het zoeken naar je “ware” zelf begint meestal zo rond deze periode. Niet voor iedereen trouwens. Sommigen van ons komen zichzelf nooit tegen. En zoals Loesje al opmerkte: Wellicht moet je je zelf eerst tegenkomen om het te kunnen zijn, leven deze mensen van generatie op generatie in een vast patroon waarin ze zichzelf niet tegenkomen en hebben dus geen reden om dat te veranderen.

Het idee van een “ware” zelf kan ons mensen aardig bezig houden. Punt is dat die niet bestaat. Er is maar één zelf en dat is de zelf die je nu bent. En als je dat niet leuk vindt, jammer dan. Op het moment dat je in de spiegel kijkt en je realiseert dat dit is wie je bent, kun je dat accepteren of er tegen gaan vechten. Mijn advies is om het te accepteren. Acceptatie is nl. de enige manier dat er iets nieuws mogelijk is. Als je weerstand biedt, wordt het een probleem. Een Engels spreekwoord verwoordt het mooi: the more you resist, the more it persist. Hoe meer weerstand je biedt, des te hardnekkig blijft het bestaan.

Als je kunt accepteren dat dit is wie je bent en bereid bent hiervoor verantwoordelijkheid te nemen (dat jij bent wie jij bent omdat jij er voor kiest jij te zijn zoals je bent), ben je geen slachtoffer meer van je zelf maar ben je jezelf. Op het moment dat jij voor jezelf kiest helemaal zoals je bent, neem je als het ware het stuur in handen. Als jij helemaal vrede hebt met jezelf (ook met je donkere kanten) en niet iemand anders de schuld geeft van hoe jij geworden bent, dan kun je jezelf zijn.

Honderd procent kiezen voor jezelf, met alles erop en eraan geeft je de mogelijkheid om je zelf ter hand te nemen. Dan ben je in staat om alles wat in je zit eruit te laten komen. En aangezien jij aan het stuur zit, mag jij kiezen welke kanten van jezelf op de voorgrond mogen staan. Wie wil je zijn, wat van jezelf wil je in het licht zetten? De vrijheid om jezelf te zijn is mogelijk als je vrede hebt met alles wie je bent en bent geworden vanuit je verleden. Dan is er de vrijheid om te creëren wie je wilt zijn in deze wereld en hoe jij gekend wilt zijn. Vanuit wie je bent, ga je die dingen doen die passen bij wie je bent. Zo zul je door de mensen om je heen gekend zijn voor wie je bent en wilt zijn.

Jezelf zijn is dus een creatie, een dynamisch proces. Jij bent in staat om je zelf te creëren hoe jij wilt zijn. Dit kan alleen als je 100% vrede hebt met wie je tot dan toe bent geweest. Er is niets mis met jou. Het leven is een beweging van acceptatie en creatie. Als je in die beweging mee kunt gaan, kun je jezelf zijn iedere dag weer!

 

Gaat het goed met je?

Na een hele lange zomer waarin we allemaal heel hard hebben kunnen nadenken over waar het nou eigenlijk om gaat in het leven, is het weer herfst geworden. Tijd voor bezinning. De blaadjes vallen van de bomen, de wereld verandert en wij veranderen mee, of je wilt of niet.

Ondanks dat de mens geneigd is tot vasthouden aan wat hij weet, controle, gehecht zijn aan het oude en vertrouwde, is er een natuurlijke beweging die ons dwingt om te veranderen. Al is het maar dat je nu écht een jas aan moet als je 's ochtends naar buiten gaat.

De zomer is (en zeker de zomervakantie) een tijd van zorgeloosheid, van even niks hoeven. In principe zou het een tijd moeten zijn waarin je je goed voelt. Dat is waarom we al die moeite doen om de koffers vol te pakken en ons te verplaatsen naar een plekje waar de zon altijd schijnt. Dan voelen we ons goed! Daar is niks mis mee. Het is ook heel prettig als je je goed voelt. Daarvoor gaan mensen niet naar een psycholoog of psychiater toe. Ik heb nog nooit iemand bij me gehad die bij mij kwam omdat hij zich zo goed voelde.

De valkuil is, en volgens mij is dat in onze huidige tijd een hele grote, dat je je eigenlijk altijd goed moet voelen. En als je je niet goed voelt, is dat in de eerste plaats je eigen schuld en moet je daar als de wiedeweer iets aan gaan doen. Hoe dan ook, je moet je weer goed gaan voelen. Een veel gebruikte tactiek is om gewoon te zeggen dat het goed gaat, zonder eerst goed te voelen of dat ook wel zo is. In principe gaat het veel mensen tegenwoordig ook best goed, zeker als je een baan hebt mag je in deze tijd niet klagen. We hebben, op een enkeling na, allemaal een huis om in te wonen, genoeg voedsel om in leven te blijven, schoon drinkwater en onderwijs zodat we kunnen lezen en schrijven. Wat dat betreft gaat het ons ook goed. Dus, wat hebben we te klagen...

Dat het ons goed gaat, dat je je goed voelt... het lijkt soms wel alsof we er recht op hebben. We leren onze kinderen dat je een kanjer bent als je niet boos bent, geen slappeling bent en jezelf wegcijfert. Op ons werk krijgen we te maken met allerlei tips om succesvol te zijn. Zelfvertrouwen en zekerheid uitstralen zijn belangrijk om serieus genomen te worden. Als het niet goed met je gaat wordt er van alles in gang gezet om te zorgen dat je zsm weer mee kan lopen. Hoe sneller, hoe beter!

We houden deze wereld met zijn allen in stand. Hoe zou het zijn als we in een wereld zouden leven waarin het er niet omgaat dat het goed gaat? Waar de focus niet ligt op het goed doen? Waar je je mag voelen zoals je je voelt en dat je goed voelen niet beter is dan je niet goed voelen?

De valkuil is om nu te denken dat ik jullie allemaal de put in wil praten. Dat je fouten moet maken en je ongelukkig moet gaan voelen. Waar het om gaat is dat ik denk dat we in onze huidige maatschappij gedrag belonen dat gericht is op het goed doen (een goede vader/moeder zijn, een goede collega, een goede buurman, een goede dochter/zoon), dat we helemaal zijn vergeten wat leven is (in plaats van overleven).

Gevoelens van onzekerheid, verdriet, angst en eenzaamheid moet je in mijn ogen koesteren. Het zijn signalen die je de weg kunnen wijzen. Het zijn signalen die aangeven dat er iets gaande is en in plaats van die te ontkennen of onderdrukken, kan je ze toe laten om te gaan ontdekken wat deze signalen je willen vertellen. Gevoelens van vreugde, blijdschap en plezier kunnen we over het algemeen prima duiden. Maar de "moeilijke" gevoelens gaan we liever uit de weg, terwijl ze een bron zijn tot een dieper en voller leven waarin alles haar plek mag hebben.

Zoals na de zomer de natuur weer ruimte maakt voor de herfst en ons straks ook weer meeneemt de winter in, om in de lente weer te gaan groeien en bloeien en te stralen in de zomer! Alles heeft zijn plek en alles hoort er bij.

Waar gaat het nou eigenlijk over?

In het dagelijks leven komt er zoveel op je pad, dat je amper de tijd hebt om stil te staan bij de vraag waar het nou eigenlijk om gaat in het leven.

Als je de krant openslaat of de TV aandoet komen er al verschillende antwoorden je tegemoet. Waar het om gaat in het leven is geld. In ieder geval voldoende om van te leven maar liever meer. En het liefste heel veel geld. Of het gaat om macht en invloed. Wie heeft het voor het zeggen, naar wie wordt er geluisterd? Of het gaat om kennis. Als je veel weet, kan je de ander aftroeven. Je kunt hem met cijfers om de oren slaan. En heel belangrijk, als je kennis hebt, kom je aan een baan. Zonder kennis geen diploma en zonder diploma geen baan.

Geld, macht en kennis zijn heden ten dage de nieuwe goden die we moeten verheerlijken. Want zeg nou zelf, wie wil er niet veel geld hebben op zijn bankrekening of veel macht of kennis in the pocket? Het leven wordt er toch een stuk prettiger door... Mensen die geld, macht en kennis hebben ogen ook veel zelfverzekerder en staan met meer zelfvertrouwen in het leven, want zij hebben het gemaakt. De verleiding om dit te denken is zo groot, want we zien het bewijs om ons heen.

Doe Maar zong er een liedje over (de Bom). "Als de bom valt.... Dan lig ik in m'n nette pak, diploma's en m'n cheques op zak, mijn polis en mijn woordenschat onder de flatgebouwen van de stad naast jou. Laat maar vallen dan, het komt er toch wel van, het geeft niet of je rent. 'k Heb jou nooit gekend, 'k wil weten wie jij bent, 'k wil weten wie jij bent...."

Uiteindelijk is de vraag waar het nou eigenlijk om gaat, een vraag die ieder voor zichzelf moet beantwoorden. Er is geen juist antwoord op deze vraag te geven. Als je deze vraag bekijkt vanuit een heel basale context, kun je zeggen dat het leven eigenlijk nergens over gaat: we worden geboren, krijgen eten en drinken, we groeien en worden ouder. We maken leuke dingen mee en niet leuke dingen en uiteindelijk gaan we hoe dan ook allemaal dood. Het leven an sich heeft geen zin behalve dan dat het is wat het is. Je zou dit kortweg 'overleven' kunnen noemen. Je overleeft op deze aarde en na verloop van tijd ben je oud en op.

Doe Maar beschrijft het overlevingsproces als meegaan in de vaart der volkeren en zorgen dat je je schaapjes op het droge hebt (voordat de Bom valt...). Maar liever weten ze wie jij bent, voordat het te laat is.

Wil jij ook weten wie jij bent en wie de ander is? Of loop je liever door in onwetendheid, achter de meute aan, hoe het hoort? Hard werken en hopen dat het allemaal goed komt. Niet te veel stil staan bij of dit écht wel is wat je wilt, want heb je een keuze dan?

Je hebt in ieder geval een keuze vanuit welke context jij wilt leven. Is dat de context van 'overleven' of van 'leven'? Het grootste verschil tussen leven en overleven is dat leven de focus heeft op het hier en nu en overleven de focus heeft op later. Leven betekent dat je komt vanuit vrede, want je kiest ervoor om in het hier en nu te zijn. Overleven betekent vechten, want je moet het hier en nu overwinnen om het straks beter te hebben. Leven betekent dat je open durft te zijn naar de wereld om je heen en de mensen die je daarin ontmoet. Overleven betekent dat je je niet werkelijk wilt verbinden met de ander, want dat maakt je kwetsbaar en kost je energie die je beter kunt gebruiken om te vechten.

De mens is een vechter en gemaakt om te overleven. Maar gezien de wijsheid die we ook in huis hebben (en die dieren niet hebben), zijn we het eigenlijk aan onze stand verplicht om boven dat niveau van overleven uit te stijgen. Daarvoor moeten we onze grootste vijand in de ogen durven kijken: de angst. Angst om te falen, om af te gaan, om fouten te maken, om alleen achter te blijven, om afgekeurd te worden, om er niet bij te horen, om niet goed genoeg te zijn...

Als je die krant weer openslaat en de TV aandoet is het maar de vraag wie het uiteindelijk gaat winnen in deze wereld: is het de angst of de wijsheid? Blijven we vechten of sluiten we vrede? Het begint bij onszelf. Durf jij boven je overlevingspatroon uit te stijgen, ben je bereid te stoppen met vechten en vrede te sluiten met jezelf en met de angst onder de arm een wijs mens te zijn die durft te leven in het hier en nu, open naar de wereld om je heen en naar de mensen die je ontmoet?

De kracht van de context

De vorige blog ben ik geëindigd met: "Wanneer we ons bewust worden van onze contexten, en helder is hoe ze ons dagelijks leven bepalen, hebben we de mogelijkheid om los van de oude context, nieuwe contexten te creëren die ons kracht en inspiratie geven."

Ik realiseer me dat dit voor mijzelf soms best wel lastig is om in praktijk te brengen en ik ben al bijna 20 jaar met deze materie bezig. Vandaar dat ik hier nog even op wil doorgaan want het is wel van wezenlijk belang voor je mens-zijn dat je snapt wat ik met bovenstaande bedoel.

Als eerste wil ik beginnen met jou en de relatie die jij hebt met jezelf, omdat je contexten alleen maar kunt
creëeren als er een bewuste relatie is met jezelf: jij bent in charge, jij zit aan het stuur. Als er geen JIJ is, ben je je automatische piloot en valt er dus weinig te creëren. Creëren is een bewust proces en je automatische piloot doet onbewust zijn/haar werk.

Voor velen is het hebben van een relatie met jezelf al een revolutionair idee: "heb ik dan een relatie met mezelf?" vragen ze zich af. Ja, die heb je en zoals met iedere relatie in het leven, is het wel een kwestie van bewustzijn en van onderhouden. Net als met vrienden: je hebt vrienden en met hen heb je een relatie. Het is een speciale relatie want je noemt die mensen je vrienden. Die relatie onderhoud je en geef je inhoud. Je haalt er energie, inspiratie en liefde uit. En ook de ander ervaart dat. Zo ben je vrienden.

Het vormgeven van een relatie is hetzelfde als het creëren van contexten. Je komt iemand tegen en die vind je leuk. De ander vindt jou ook leuk en jullie kiezen ervoor om vrienden te worden: de context van jullie relatie is vriendschap. Binnen deze context gaan jullie je relatie inhoud geven, want de context (de vorm) bepaalt de inhoud (de content).

In de relatie met jezelf is het niet anders. De eerste stap is om bewust te kiezen voor de relatie met jezelf en een vorm te kiezen. Wat voor soort relatie inspireert jou om met jezelf te hebben? Je kunt vrienden worden met jezelf of partners. Aangezien je 24 uur per dag, 7 dagen per week en alle maanden van het jaar (jaar in, jaar uit) met jezelf bent, raad ik je aan om een inspirerende context te kiezen. Wat mij inspireert is dat ik kan thuiskomen bij mezelf. De relatie die ik heb met mezelf is als een thuis.

Thuiskomen betekent voor mij dat ik veilig ben. Veilig om te zijn wie ik wil zijn, dat alles mag en niks hoeft. Ik mag mezelf zijn. Ik hoef me niet anders voor te doen, ook al ben ik soms boos, verdrietig of nukkig. Thuiskomen betekent ook voor mij dat ik geliefd ben. Ik hou van mezelf! Het betekent ook dat ik gewaardeerd word om wie ik ben. Ik ben waardevol. En dat ik gerespecteerd wordt; ik laat mijzelf niet vallen als een baksteen als ik iets fout doe of iets niet weet. Ik weet wie ik ben en heb respect voor mezelf.

Binnen deze context voel ik me prettig. Het is voor mij een context waarbinnen ik kan zijn met wat er is en ik kan groeien. Vanuit deze context durf ik het avontuur van het leven aan. En dat avontuur bestaat uit mezelf delen, open en eerlijk zijn, nieuwe dingen aangaan, zeggen wat er voor mij te zeggen is, kwetsbaar zijn, van tijd tot tijd eens lekker gek doen, boos worden en flink janken als ik dat zo voel.... Oftewel, binnen deze context van thuiskomen kan ik mijn verhaal kwijt, wordt er naar me geluisterd, word ik van tijd tot tijd ernstig toegesproken en uitgedaagd om verder te gaan dan waar ik normaal gesproken zou stoppen.

Vanuit deze context kijk ik naar de gebieden in mijn leven die belangrijk voor mij zijn (zoals familie, vrienden, werk, hobbies, wonen, zingeving etc.) en bekijk welke context ik wil kiezen voor elk gebied. Wat inspireert mij en waar wil ik mij aan commiteren? Het mooie is dat het kiezen van een context zo dynamisch is als het leven zelf. Als je een context hebt gekozen en na verloop van tijd merk je dat je je niet meer geïnspireerd voelt in een bepaald gebied van je leven, kijk naar de context. En wellicht is alleen al dat je je weer bewust bent van de context genoeg om geïnspireerd te zijn!

Wat is vrijheid?

Morgen vieren we de dag van de Vrijheid. In ons land heb je de vrijheid dat je mag zeggen wat je denkt, mag geloven wat je wilt, je mag kleden zoals je wilt en mag kiezen wat je wilt. Maar toch, ook in ons land zijn er beperkingen. Je mag doen en laten wat je wilt, maar alles heeft consequenties. Vrijheid in ons land wordt vormgegeven binnen de context van de Nederlandse grondwet.

Onze persoonlijke vrijheid heeft een nog een veel invloedrijkere context namelijk die van onszelf. Onze eigen context geeft vorm aan onze persoonlijke vrijheid. Binnen onze context wordt ons leven, ons doen en laten vorm gegeven. Net als een glas vorm geeft aan het water dat erin zit, zo geeft de context van ons leven vorm aan hoe we zijn, denken, voelen, doen, kijken, beslissen etc. Velen van ons zijn ons totaal niet bewust van de context waarin we leven, terwijl de context zo uitermate belangrijk is voor de content, de inhoud van ons leven.

De verborgen contexten van waaruit wij leven, bepalen wat we zien en wat we niet zien, waar we denken toe in staat zijn en wat buiten ons bereik lijkt. Vanuit deze visie, wordt al ons gedrag bepaald door de contexten van waaruit wij ons leven leven. 

Om meer inzicht te krijgen in je contexten, is de eerste stap om open en eerlijk te kijken naar hoe je momenteel functioneert in het leven: Hoe kijk je naar jezelf of de ander, hoe maak je keuzes, waar besteed je je tijd aan, hoe ziet je huis eruit, wat zeggen andere mensen over jou? Waar ben je succesvol in en hoe bereik je dat? Waar faal je en hoe ga je daarmee om?

Als je bereid bent om eerlijk naar jezelf te kijken en voor jezelf helder hebt hoe je functioneert, kun je de tweede stap maken om jezelf de vraag te stellen "waarom doe ik wat ik doe"? Het antwoord op deze vraag geeft je inzicht in de verborgen contexten. Veel mensen geven hun leven vorm vanuit aardig gevonden willen worden of erbij willen horen. Een andere veel gehoorde context is dat het leven hard werken is en zeker geen speeltuin.
Uiteindelijk zijn alle contexten terug te voeren op: wordt je leven vorm gegeven door angst of door liefde?

Terug naar de vraag: Wat is vrijheid? Is vrijheid dat je kunt doen en laten wat je wilt? Is vrijheid blijheid? Is vrijheid, zoals Janis Joplin zong "just another word for nothing left to loose"? En wat is vrijheid vanuit de context van liefde? En wat vanuit angst? Er zijn verhalen van mensen zoals Mahatma Gandhi en Nelson Mandela die ook al waren ze opgesloten, vrij waren. En er zijn verhalen van mensen zoals Elvis Presley en Amy Winehouse die ook al konden ze gaan en staan waar ze wilden, toch niet vrij waren.

Vrijheid vormgegeven vanuit de context van liefde is een vrijheid die niet bang is om verloren te gaan, dus kan ook zijn in onzekerheid, gebondenheid en zelfs afhankelijkheid. Vrijheid vormgegeven vanuit de context van angst is bang om verloren, en zal dus situaties, mensen en omstandigheden die haar bedreigen vermijden.

Laat ik het anders zeggen: wie vrijheid kan ervaren als een manier van zijn en niet als een uiterlijk vertoon, kan onder alle omstandigheden vrij zijn. Voor velen van ons een uitdaging om vrij te zijn in je relaties (je bent een commitment aangegaan met de lusten en de lasten), om vrij te zijn op je werk (ook de niet leuke onderdelen horen erbij), om vrij te zijn in onze samenleving (de ander niet te veroordelen om zijn of haar anders zijn), om vrij te zijn terwijl je allerlei verantwoordelijkheden bent aangegaan en dingen op je hebt genomen of om vrij te zijn terwijl je gezondheid zeer te wensen overlaat. Het betekent niet dat je het altijd leuk hoeft te vinden wat je bent aangegaan of hoe het gaat maar dat je voor jezelf helder hebt vanuit welke context je er voor gekozen hebt.

Wanneer we ons bewust worden van onze contexten, en helder is hoe ze ons dagelijks leven bepalen, hebben we de mogelijkheid om los van de oude context, nieuwe contexten te creëren die ons kracht en inspiratie geven.

Ik ervaar kracht en inspiratie als ik vanuit liefde kies om een vrij mens te zijn en niet gebukt hoef te gaan onder het juk van de angst. Dat is wat ik je toewens op de dag van de Vrijheid!