Jezelf zijn

Wat we allemaal het liefste willen is ons zelf zijn. Maar wat is dat je “zelf”. Je zelf is niet iets wat je kunt zien of pakken. Je kunt het niet proeven of ruiken. Zelf is iets wat je bent, is een manier van “zijn”.

Ons zelf heeft vele kanten. Mooie kanten en minder mooie kanten. Je zelf krijg je mee bij je geboorte, of eigenlijk al eerder: als je in de buik zit groeit er al een piepklein zelfje. Je groeit op en je zelf wordt gevormd in het contact met je ouders, je sociale omgeving en de gebeurtenissen die je meemaakt. Dit gebeurt onbewust. Deze zelf is nog heel erg gericht op overleven. En voor onze overleving zijn we afhankelijk van onze ouders. Vandaar dat ons zelf veel lijkt op dat van onze ouders. “Sprekend je vader” is een uitdrukking die sommigen van ons weleens te horen krijgen. Van vader op zoon, van moeder op dochter, van generatie op generatie worden manieren van je zelf zijn overgedragen. Iedere cultuur kent zo haar eigen kenmerkende manieren van je zelf zijn.

Totdat je je bewust wordt van jezelf. Ergens in de puberteit begint dat en jong volwassenen worden er ten volle mee geconfronteerd: je kijkt in de spiegel en denkt “dit is wie ik ben” en wil ik dat? Het zoeken naar je “ware” zelf begint meestal zo rond deze periode. Niet voor iedereen trouwens. Sommigen van ons komen zichzelf nooit tegen. En zoals Loesje al opmerkte: Wellicht moet je je zelf eerst tegenkomen om het te kunnen zijn, leven deze mensen van generatie op generatie in een vast patroon waarin ze zichzelf niet tegenkomen en hebben dus geen reden om dat te veranderen.

Het idee van een “ware” zelf kan ons mensen aardig bezig houden. Punt is dat die niet bestaat. Er is maar één zelf en dat is de zelf die je nu bent. En als je dat niet leuk vindt, jammer dan. Op het moment dat je in de spiegel kijkt en je realiseert dat dit is wie je bent, kun je dat accepteren of er tegen gaan vechten. Mijn advies is om het te accepteren. Acceptatie is nl. de enige manier dat er iets nieuws mogelijk is. Als je weerstand biedt, wordt het een probleem. Een Engels spreekwoord verwoordt het mooi: the more you resist, the more it persist. Hoe meer weerstand je biedt, des te hardnekkig blijft het bestaan.

Als je kunt accepteren dat dit is wie je bent en bereid bent hiervoor verantwoordelijkheid te nemen (dat jij bent wie jij bent omdat jij er voor kiest jij te zijn zoals je bent), ben je geen slachtoffer meer van je zelf maar ben je jezelf. Op het moment dat jij voor jezelf kiest helemaal zoals je bent, neem je als het ware het stuur in handen. Als jij helemaal vrede hebt met jezelf (ook met je donkere kanten) en niet iemand anders de schuld geeft van hoe jij geworden bent, dan kun je jezelf zijn.

Honderd procent kiezen voor jezelf, met alles erop en eraan geeft je de mogelijkheid om je zelf ter hand te nemen. Dan ben je in staat om alles wat in je zit eruit te laten komen. En aangezien jij aan het stuur zit, mag jij kiezen welke kanten van jezelf op de voorgrond mogen staan. Wie wil je zijn, wat van jezelf wil je in het licht zetten? De vrijheid om jezelf te zijn is mogelijk als je vrede hebt met alles wie je bent en bent geworden vanuit je verleden. Dan is er de vrijheid om te creëren wie je wilt zijn in deze wereld en hoe jij gekend wilt zijn. Vanuit wie je bent, ga je die dingen doen die passen bij wie je bent. Zo zul je door de mensen om je heen gekend zijn voor wie je bent en wilt zijn.

Jezelf zijn is dus een creatie, een dynamisch proces. Jij bent in staat om je zelf te creëren hoe jij wilt zijn. Dit kan alleen als je 100% vrede hebt met wie je tot dan toe bent geweest. Er is niets mis met jou. Het leven is een beweging van acceptatie en creatie. Als je in die beweging mee kunt gaan, kun je jezelf zijn iedere dag weer!