In het dagelijks leven komt er zoveel op je pad, dat je amper de tijd hebt om stil te staan bij de vraag waar het nou eigenlijk om gaat in het leven.
Als je de krant openslaat of de TV aandoet komen er al verschillende antwoorden je tegemoet. Waar het om gaat in het leven is geld. In ieder geval voldoende om van te leven maar liever meer. En het liefste heel veel geld. Of het gaat om macht en invloed. Wie heeft het voor het zeggen, naar wie wordt er geluisterd? Of het gaat om kennis. Als je veel weet, kan je de ander aftroeven. Je kunt hem met cijfers om de oren slaan. En heel belangrijk, als je kennis hebt, kom je aan een baan. Zonder kennis geen diploma en zonder diploma geen baan.
Geld, macht en kennis zijn heden ten dage de nieuwe goden die we moeten verheerlijken. Want zeg nou zelf, wie wil er niet veel geld hebben op zijn bankrekening of veel macht of kennis in the pocket? Het leven wordt er toch een stuk prettiger door... Mensen die geld, macht en kennis hebben ogen ook veel zelfverzekerder en staan met meer zelfvertrouwen in het leven, want zij hebben het gemaakt. De verleiding om dit te denken is zo groot, want we zien het bewijs om ons heen.
Doe Maar zong er een liedje over (de Bom). "Als de bom valt.... Dan lig ik in m'n nette pak, diploma's en m'n cheques op zak, mijn polis en mijn woordenschat onder de flatgebouwen van de stad naast jou. Laat maar vallen dan, het komt er toch wel van, het geeft niet of je rent. 'k Heb jou nooit gekend, 'k wil weten wie jij bent, 'k wil weten wie jij bent...."
Uiteindelijk is de vraag waar het nou eigenlijk om gaat, een vraag die ieder voor zichzelf moet beantwoorden. Er is geen juist antwoord op deze vraag te geven. Als je deze vraag bekijkt vanuit een heel basale context, kun je zeggen dat het leven eigenlijk nergens over gaat: we worden geboren, krijgen eten en drinken, we groeien en worden ouder. We maken leuke dingen mee en niet leuke dingen en uiteindelijk gaan we hoe dan ook allemaal dood. Het leven an sich heeft geen zin behalve dan dat het is wat het is. Je zou dit kortweg 'overleven' kunnen noemen. Je overleeft op deze aarde en na verloop van tijd ben je oud en op.
Doe Maar beschrijft het overlevingsproces als meegaan in de vaart der volkeren en zorgen dat je je schaapjes op het droge hebt (voordat de Bom valt...). Maar liever weten ze wie jij bent, voordat het te laat is.
Wil jij ook weten wie jij bent en wie de ander is? Of loop je liever door in onwetendheid, achter de meute aan, hoe het hoort? Hard werken en hopen dat het allemaal goed komt. Niet te veel stil staan bij of dit écht wel is wat je wilt, want heb je een keuze dan?
Je hebt in ieder geval een keuze vanuit welke context jij wilt leven. Is dat de context van 'overleven' of van 'leven'? Het grootste verschil tussen leven en overleven is dat leven de focus heeft op het hier en nu en overleven de focus heeft op later. Leven betekent dat je komt vanuit vrede, want je kiest ervoor om in het hier en nu te zijn. Overleven betekent vechten, want je moet het hier en nu overwinnen om het straks beter te hebben. Leven betekent dat je open durft te zijn naar de wereld om je heen en de mensen die je daarin ontmoet. Overleven betekent dat je je niet werkelijk wilt verbinden met de ander, want dat maakt je kwetsbaar en kost je energie die je beter kunt gebruiken om te vechten.
De mens is een vechter en gemaakt om te overleven. Maar gezien de wijsheid die we ook in huis hebben (en die dieren niet hebben), zijn we het eigenlijk aan onze stand verplicht om boven dat niveau van overleven uit te stijgen. Daarvoor moeten we onze grootste vijand in de ogen durven kijken: de angst. Angst om te falen, om af te gaan, om fouten te maken, om alleen achter te blijven, om afgekeurd te worden, om er niet bij te horen, om niet goed genoeg te zijn...
Als je die krant weer openslaat en de TV aandoet is het maar de vraag wie het uiteindelijk gaat winnen in deze wereld: is het de angst of de wijsheid? Blijven we vechten of sluiten we vrede? Het begint bij onszelf. Durf jij boven je overlevingspatroon uit te stijgen, ben je bereid te stoppen met vechten en vrede te sluiten met jezelf en met de angst onder de arm een wijs mens te zijn die durft te leven in het hier en nu, open naar de wereld om je heen en naar de mensen die je ontmoet?
