Voor wie het niet weet, dit is het begin van het evangelie van Johannes. Ik vind het een heel mooi begin. Wat ik hier mooi aanvind is dat het zo helder en duidelijk wordt gezegd: dat alle dingen die geworden zijn beginnen met het woord, beginnen met dat je durft woorden te geven aan hoe jij het ziet en hoe het voor jou is. En met woorden kan je leven vorm geven, kun je leven creëren. In woorden zit leven en leven is wat ons mensen licht en inspiratie geeft in de duisternis.
Deze woorden zijn opgetekend zo'n 2000 jaar geleden. Wijsheid is van alle tijden, maar jij en ik moeten het voor onszelf gewoon weer vanaf punt nul uitzoeken. Wij moeten (of beter gezegd mogen) onze eigen woorden gaan geven aan het leven, aan ons leven. Dat is een uitdagende klus die soms heel inspirerend kan zijn, maar soms ook heel moeilijk. Om woorden te vinden die je duisternis kunnen verlichten, is niet altijd even gemakkelijk.
Andere mensen kunnen je daarbij helpen. Mensen van nu maar ook mensen van toen. Je hoeft het niet in je ééntje te doen. Velen zijn je voor gegaan in hun zoektocht naar wat hun leven zin en betekenis geeft. Op deze mensen mag je voortbouwen en mag je je laten raken om mens te zijn. Want zoals Desmond Tutu zei: "Een mens is een mens door andere mensen", en zo is het maar net!
Vandaag begint de Lente... een nieuw begin, een nieuw geluid. Leven spruit uit de aarde en de vogels vliegen af en aan op zoek naar een geschikt plekje om nieuw leven voort te brengen. Ik vind het heerlijk om de geluiden te horen en de zon weer te zien stralen. Over de lente zou ik willen boeken vol kunnen schrijven! Woorden geven aan nieuw leven is wat we elke dag kunnen doen, want iedere dag is weer een nieuw begin van leven!
